Larista - Melissa Darwood

 "Larysa ma jedno marzenie - odnaleźć prawdziwą miłość. W dniu osiemnastych urodzin wypowiada życzenie i wkrótce napotyka na swojej drodze tajemniczego Gabriela i kuszącego Daniela.

 Obaj mężczyźni wydają się jej równie fascynujący, jednak im bardziej się do nich zbliża, tym większe grozi jej niebezpieczeństwo.

 Dokąd doprowadzi Larysę znajomość z Gabrielem i Danielem? Jaką tajemnicę kryje każdy z nich? Czy prawdziwa miłość naprawdę przezwycięża wszelkie przeciwności?"

✖

Czy którakolwiek z Was chciała kiedyś spotkać swoją pierwszą prawdziwą miłość? Wierzycie w przeznaczenie czy może jest ono dla Was kolejną bzdurą? Cóż, w tej książce znajdziecie pełno miłości. W zasadzie, to wszystko kręci się wokół niej...

Zacznę od bohaterów, którzy przypominają mi trochę postacie wyjęte prosto z jakiegoś młodzieżowego, internetowego fanfiction. Ona - pyskata, niecierpliwa i za bardzo ciekawska, a on niezwykle męski, przystojny, tajemniczy, posiadający sportowe auto, niczym ucieleśnienie wszelkich marzeń płci żeńskiej. Autorka tak bardzo skupia się na głównych bohaterach i ich wątku miłosnym, że postacie drugoplanowe są niedopracowane i brakuje im tej charyzmy, iskierki. Szczególnie irytowała mnie Zuzka, przyjaciółka Larysy, ponieważ tymi swoimi wypowiedziami i powiedzonkami wydała mi się po prostu sztuczna i za bardzo przerysowana.

Nie jestem w stanie określić nawet, po co został stworzony zły charakter w tej opowieści. Na w przybliżeniu 400 stron książki spotkać go można sporadycznie, a jeśli nawet, to w takich sytuacjach, które w sumie wiele nie wnoszą, może jedynie jakieś informacje do wątków pobocznych, które i tak później giną pod maską szczęśliwości i wiecznej miłości. Nie widzę większego sensu w istnieniu takiego bohatera jak Daniel - równie dobrze mogła pojawić się jakaś czarna zjawa i ni stąd, ni zowąd ukazywać się i siać zniszczenie, a później zniknąć tak szybko, jak się pojawiła.

"[...] świat jest skonstruowany według bożego planu i trzeba się z tym pogodzić. Czy tego chcemy, czy nie."

To nie tak, że uwzięłam się na autorkę pod pseudonimem Melissa Darwood, ale nie mogę przejść obojętnie koło tak wykreowanej książki, która przypomina mi opowiadania fanfiction, które dawniej czytałam. Naiwne, czasem za bardzo skupiające się na wątku miłosnym i pisane często na "odwal się" historie to coś, czego nie wspominam miło. Zdarzały się pewne wyjątki - autorki czy autorzy wiedzieli jak złapać się za to pisanie i trzymali poziom, starali wpleść liczne intrygi, nie powielali schematów. Tego w tej pozycji mi zabrakło. Pod dostatkiem jest za to wiele powiedzonek lub przysłów, które są powiązane z czymś diabelskim, diabolicznym, np. "Nie taki diabeł straszny, jak go malują". Za którymś razem staje się to denerwujące, chociaż rozumiem, że miało to w jakiś sposób podkreślić istotę fabuły.

Według mnie najtrafniejszym określeniem tej książki będzie typowy paranormal romance, ponieważ bądź, co bądź, ale historia opiera się na czymś, co jest ponadludzkie. Zamysł na guardianów i tentatorów nie był zły, sam w sobie ma potencjał, którego niestety nie wykorzystano. Szkoda, bo po Waszych komentarzach na Instagramie spodziewałam się czegoś lepszego i bardziej przemyślanego, a nie pełnego uniesień miłosnych i szczęścia.

Nie zaprzeczam, "Laristę" przeczytałam w dość krótkim czasie, chociaż początek mnie nudził. Dla mnie to lektura, dzięki której "odmóżdżyłam" sobie głowę i myśli, ale także poirytowałam się. Polecam wielbicielom paranormal romance i tym, którzy uwielbiają miłość stawianą za wszelką cenę na pierwszym miejscu.

"Larista" Melissa Darwood, Wydawnictwo Zielona Sowa 2013, s.384

5/10 [średnia]

UDOSTĘPNIJ TEN POST Facebook Twitter Google + Pinterest