"Natalia, miła, spokojna dziewczyna, poznaje Norberta - pozornie sympatycznego chłopaka z dobrej muzycznej rodziny. Ich związek jednak z każdym dniem staje się coraz bardziej mroczny. Skąd bierze się przemoc? Jak to się dzieje, że zamiast wielkiej miłości przychodzi gorycz i rozczarowanie? Burzliwy także związek Mileny i Witka, pary z powieści Krzywe 10, podsuwa czytelnikom inne pytanie: dlaczego niszczymy to, na czym nam zależy? I czym jest wierność?
Bardzo biała wrona podejmuje temat niezwykle poważny. Autorka z właściwą sobie przenikliwością wskazuje całą masę symptomów, które w zdrowym związku dwojga ludzi pojawić się po prostu nie mogą. Każda dziewczyna, która marzy o prawdziwym uczuciu, powinna po tę powieść sięgnąć." z okładki.
Zapraszam.
Twórczość pani Ewy jest już mi znana i widzę, że z coraz to kolejnymi tomami serii miętowej a) pomysły jej się nie kończą, b) zmienia się jej po trochu styl. Ogólnie uwielbiam tą autorkę, ponieważ porusza ona w swej twórczości rzeczy ważne i takie, o których może i na co dzień nie myślimy, ale siedzą one w naszej podświadomości.
Tym razem w "Bardzo biała wrona" pokazuje nam związek, który nie powinien tak wyglądać, który nie może mieć miejsca w niczyim życiu. Według mnie - temat bardzo ważny, bo każdy chyba wie, że w młodości nie zawsze kierujemy się głową, a częściej sercem, emocjami i impulsem.
"Czuła się jakoś tak miło, jakby nagle ktoś odkurzył albo odremontował cały świat. Z drugiej strony, gdy szły po schodach, pomyślała, że w zasadzie nic się nie stało, a w ogóle on jest przecież niski i kompletnie, ale to kompletnie nie w jej typie. Poza tym w ogóle nie ma o czym mówić. Tylko rozmawiali."
Nastoletnia Natalia poznaje starszego od siebie trochę Norberta - to zaczepia ją na schodach witając się, to robi jej kanapki i przynosi do szkoły. Gość się ewidentnie zakochał, prawda? W tym samym czasie dowiadujemy się także co nieco o Witku i Milenie. Pierwsza para zaczyna ze sobą chodzić, w powietrzu unosi się nad nimi zapach "miłości"... a wtedy pomiędzy tymi drugimi zaczynają się zgrzyty. Tak to już jest z nastoletnią miłością. A, co najważniejsze - Norbert okazuje się, hm, niedelikatny, bardzo szybko popada w gniew i z byle powodu robi sceny... Resztę sobie dopiszcie, albo przeczytajcie książkę!
Mnie Norbert strasznie irytował, ale tak miało być, bo kogo nie wkurzałby antyfeministyczny licealista, który uważa się za pępek wszechświata, pana wszystko-ma-być-po-mojemu? Nigdy nie zrozumiem jak można tak traktować dziewczynę, człowieka? Czy istota ludzka to jakaś marionetka bez uczuć? To jakiś pies? Jestem stanowczo przeciwko takim zachowaniom i ludzie, którzy tak traktują innych są dla mnie niczym, zerem. Dziękuję pani Nowak za tę książkę. Teraz wiem, że faceci (nie wszyscy oczywiście) mogą okazać się podłymi świniami, nawet jeśli zgrywają innych. My, jako przedstawicielki płci żeńskiej, musimy mieć włączony cały czas szósty zmysł. Tak dla pewności.
Polecam Wam tę książkę!
Tytuł: Bardzo biała wrona
Autor: Ewa Nowak
Wydawnictwo: Egmont
MOJA OCENA: 9/10
Gdy byłam w gimnazjum bardzo chciałam przeczytać tę powieść, ale jakoś nie miałam okazji i o niej zapomniałam. Temat rzeczywiście trudny, ale zawsze aktualny, niestety,
OdpowiedzUsuńWłaśnie przed chwilą zaczęłam czytać. Sama bym po nią nie sięgnęła, ale konkurs tego wymaga. Na tę chwilę powieść nie zaskrobała sobie mojej sympatii. Może to się zmieni, jednak mocno w to wątpię, po prostu nie czuję się w takiej literaturze.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Uwielbiam Serię Miętową - czytałam ją, kiedy miałam 13 lat, i czytam teraz, gdy mam 10 lat więcej... "Bardzo biała wrona" była wspaniała - tak jak wszystkie części.
OdpowiedzUsuńTo chyba nie dla mnie książka ;). Nie przemawia do mnie specjalnie.
OdpowiedzUsuńZ chęcią sięgnę, tym bardziej, że z polską literaturą jestem trochę na bakier...
OdpowiedzUsuńBardzo lubię książki Ewy Nowak, ale tej jeszcze nie czytałam :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam,
Alpaka