Bez żalu – Mia Sheridan

W chwili gdy jedenastoletnia Jessica Creswell poznaje niewiele od niej starszego Callena Hayesa, wie, że jest on jej upragnionym, zranionym księciem. Niedługo potem zawiązuje się między nimi serdeczna przyjaźń, oboje stają się dla siebie wytchnieniem od trosk rodzinnych, a wagon kolejowy, w którym się spotykają – bezpiecznym, magicznym schronieniem, ucieczką od świata. Jest tak do dnia, w którym Callen ją całuje… a następnie znika bez słowa z jej życia.

Wiele lat później on zostaje sławnym kompozytorem, ona tłumaczką z języka starofrancuskiego. Będąc we Francji, niespodziewanie na siebie wpadają. Akurat wtedy, gdy Callen przeżywa kryzys twórczy. Nikt nie wie, że jego muzyka tkwi uwięziona głęboko w nim, strzeżona przez wewnętrzne demony. I że jest tylko jedna osoba, która może pomóc mu odnaleźć natchnienie i uporać się z upiorami z przeszłości – Jessica.

A jednak ich ścieżki na dobre się rozeszły. Dzieli ich zbyt wiele błędów, sekretów, kłamstw. I łączy tylko jedno instynktowne pragnienie – pożądanie, które niebezpiecznie zaczyna przekształcać się w miłość…//lubimyczytac.pl

„[...] życie to coś więcej niż słowa. To także śmiech i miłość, wiara i radość, lecz przede wszystkim głęboki spokój płynący z tego, że żyje się odważnie i bez żalu”.

Mia Sheridan ostatnimi czasy zdaje się być dość płodną autorką, chociaż za mną dopiero dwie książki z jej dorobku. Pierwszą była „Bez słów” parę lat temu i, o ile dobrze pamiętam, trochę mnie wciągnęła, chociaż wielkiego szaleństwa nie odczułam. Może przemawiają już przeze mnie emocje po lekturze „Bez żalu”, ale tak właśnie postrzegam tamtą książkę. Najnowsza powieść Sheridan jest o niebo lepsza, o wiele bardziej absorbująca (aż tak, że zamiast skończyć ją w ciągu tygodnia w internacie, przeczytana została już w nocy z niedzieli na poniedziałek!) i angażująca emocjonalnie.

To, co szczególnie ujęło mnie w przedstawionej historii, to zamiłowanie Jessie do języka francuskiego – dzięki temu m.in. akcja rozgrywa się w malowniczej Francji, Czytelnik ma możliwość poznać choć w jakimś ułamku losy Joanny d'Arc i tajemniczej autorki tekstu znalezionego w Dolinie Loary. Naprawdę, wplecenie do fabuły wątku historycznego nadało książce całkiem inny wymiar; poza tym pewna analogia ukryta w losach bohaterów sprawia, że wszystko tworzy kompozycję, która wydaje się być z góry założona.

Bohaterowie sprawiają, iż łatwo ich polubić – zwłaszcza Callen, którego doświadczyło życie, chociaż dość dobrze mu się powodzi. Nie pieniądze są jednak dla niego problemem – jego smutek i przygnębienie sięgają dużo głębiej, co innego za tym stoi. Nie tak trudno domyślić się co zgotował mu los, bowiem już od początku historii Czytelnik otrzymuje jasne wskazówki co do tej kwestii, aczkolwiek sam bohater potrzebuje raczej większej ilości czasu, by uświadomić sobie to, co dręczy go w duszy i móc przełamać swoje mury, które wokół siebie zbudował.

Mia Sheridan stworzyła historię, która być może zawładnie Waszym sercem tak, jak zrobiła to z moim. Może i nie jest to literatura górnolotna, ale właśnie dzięki temu ta książka ma swój urok, bo czasem nie trzeba czegoś wielkiego, by usiąść i przemyśleć parę spraw. Fani twórczości autorki odnajdą się z łatwością w tej powieści – tak samo jak wielbiciele romansu.

„Bez żalu” Mia Sheridan, Wydawnictwo Edipresse 2019, str. 336

UDOSTĘPNIJ TEN POST Facebook Twitter Google + Pinterest